The new work is suspended between realism and the agony-inducing poem lines.
 |
then I saw silkscreen letters and oil pastels on sandpaper 23×28 cm/9x11 in Και τότες είδα Μεταξοτυπικά γράμματα και λαδοπαστέλ σε γυαλόχαρτο, 23×28 εκ. |
 |
VIA: silkscreen letters and oil pastels on sandpaper 23×28 cm/9x11 in VIA: Μεταξοτυπικά γράμματα και λαδοπαστέλ σε γυαλόχαρτο, 23×28 εκ. |
Photographs of two different places- an abandoned garden in Kifissia in 1981, and Greenwood cemetery in Brooklyn in 1995- meet years later to visually unfold a story.
 |
Tree in Greenwood photo silkscreen on 2 pieces of sandpaper 46×28 cm/18x11 in Δέντρο στο Greenwood φωτομεταξοτυπία σε 2 κομμάτια γυαλόχαρτο, 46×28 εκ. |
 |
Memory photo silkscreen on 4 pieces of sandpaper 56×46 cm/22x18 in Ανάμνηση φωτομεταξοτυπία σε 4 κομμάτια γυαλόχαρτο, 56×46 εκ. |
VIA:
Why did those photographs I had taken at the Brooklyn cemetery acquire presence and the brilliance of stone when they were printed on sandpaper?
I explore the same topic with different media, gradually seeking out ways in which my works would be transformed. Somehow I want to free the initial image from the conventionality of its medium, be that engraving or photography. I want a dialogue between photography, engraving, and the printing surface. Through this dialogue, photography is transformed into engraving and engraving into photography; an exchange of matter.
The use of different materials, like sandpaper and printing on film, imitates matter and approaches the idea of the real material that I would have liked to see printed, meaning that it has the dull brilliance of stone and the transparency of glass. However, in essence, the work goes beyond the material; it is not the material.
In a playful mood I transferred photographs onto sandpaper surfaces, using the density of the grain to intervene on the surface and make it fade, to create the feeling that time gradually changes and dissolves the image.
Pelagia Kyriazi
VIA:
Η νέα δουλειά αιωρείται μεταξύ ρεαλισμού και του βασανιστικού ποιητικού στίχου.
Οι φωτογραφίες ενός παρατημένου κήπου στην Κηφισιά το 1981 και οι φωτογραφίες από το νεκροταφείο τού Γκρήνγουντ στο Μπρούκλιν το 1995, συναντιούνται μέσα στο χρόνο και ξετυλίγουν εικαστικά την ιστορία τους.
Γιατί εκείνες οι φωτογραφίες που είχα βγάλει στο νεκροταφείο του Μπρούκλιν απέκτησαν οντότητα και τη λάμψη της πέτρας όταν τυπώθηκαν στο γυαλόχαρτο ;
Διερευνώντας το ίδιο θέμα, με διαφορετικά μέσα, σταδιακά αναζήτησα τους τρόπους με τους οποίους μεταμορφώνονταν τα έργα μου. Ήθελα, κατά κάποιο τρόπο, να απελευθερώσω την αρχική εικόνα από τη συμβατικότητα του μέσου της, είτε ήταν χαρακτική είτε φωτογραφία. Ήθελα έναν διάλογο ανάμεσα στη φωτογραφία, τη χαρακτική, και την επιφάνεια της εκτύπωσης.
Η χρήση διαφορετικών υλικών, όπως το γυαλόχαρτο και η εκτύπωση σε φιλμ, μιμείται την ύλη, και προσεγγίζει την ιδέα του πραγματικού υλικού που θα ήθελα να είναι τυπωμένο, δηλαδή έχει την υπόκωφη λάμψη της πέτρας και τη διαφάνεια του γυαλιού. ΄Ομως στην ουσία η δουλειά είναι πέρα από το υλικό, δεν είναι το υλικό.
Με διάθεση παιχνιδιού, μετέφερα φωτογραφίες σε επιφάνειες γυαλόχαρτου χρησιμοποιώντας την πυκνότητα του κόκκου για να επέμβω στην επιφάνεια και να την κάνω να ξεθωριάζει, να δημιουργήσω την αίσθηση του χρόνου που αλλάζει και διαλύει σιγά σιγά την εικόνα.
Πελαγία Κυριαζή
 |
Balcony Computer manipulated image Balcony Εικόνα επεξεργασμένη στον υπολογιστή |
 |
Οpportunity silkscreen letters on sandpaper and graphite on mylar paper 23×28 cm/9x11 in Ευκαιρία φωτομεταξοτυπία σε γυαλόχαρτο και γραφίτης σε χαρτί mylar, 23×28 εκ. |
 |
Exhibition View Άποψη Έκθεσης |
 |
Exhibition View Άποψη Έκθεσης |
 |
Exhibition View Άποψη Έκθεσης |
No comments:
Post a Comment