The dance in Greece

Dance, 1987 - Charcoal on paper 110 x 150cm
Χορός, 1987 - Κάρβουνο σε χαρτί 110 x 150cm

The dance in Greece

"...An old photograph of soldiers dancing in an Asia Minor village on the 25th of March 1922, a national holiday, inspired a series of paintings by Pelagia Kyriazi. An artist preoccupied with movement in painting, Kyriazi was quite clearly affected by this particular visual stimulus.

At all events the incident itself, highly charged with significance and with an emotional appeal heightened by the passage of time and the power of historical memory, led the artist to paint pictures that transcend the documentary evidence but still draw attention to the essential character and importance of the photograph.

The vague nature of the setting, the diffuse grayness and the latent air of melancholy convey in visual terms an ambiguous, fluid and transient situation over which there hangs an invisible threat. Silhouettes of soldiers dancing, hemmed in by a crowd of onlookers; faceless figures with no identity, portrayed in the shorthand of a rapid sketch executed in vigorous, decisive lines. The occasionally impetuous lines with their impulsive and feverish strokes describe a more mettlesome figure, a figure in motion, such as the dancer in p. 1 a figure in black which gains in intensity and effectiveness from being projected against the white luminous surface of the bare paper. Has this contrasting juxtaposition on black and white, the focal point of the whole composition, a symbolic meaning? The human figure is given greater emphasis in p. 3 in which the painter has isolated some dancing soldiers from the crowd. Though portrayed here, too, in an allusively abstract manner, the figures strike us as having a distinct identity and affect us in a profoundly suggestive way. Figures which seem to have emerged from the negative of a black and white photograph have something unreal and spectral about them. They are beings whose existence lies in the realm of myth, entrapped and immobilized in another time-warp in which movement and the momentary record have lost all their ephemeral, casual quality."



Dr. Aphrodite Kouria
Art Historian


ETHNOGRAFICA 8: Dance in Greece
Peloponnesian Folklore Foundation
Nafplio 1992

Dance, 1987 - Charcoal on paper 150 x 200cm
Χορός, 1987 - Κάρβουνο σε χαρτί 150 x 200cm

Dance, 1987 - Charcoal on paper 200 x 150cm
Χορός, 1987 - Κάρβουνο σε χαρτί 200 x 150cm

Ο χορός στην Ελλάδα

"....Μια παλιά φωτογραφία στρατιωτών που χορεύουν σε ένα χωριό της Μικράς Ασίας την 25^η Μαρτίου του 1922 στάθηκε το έναυσμα για την δημιουργία μιας σειράς έργων της Πελαγίας Κυριαζή. Η Κυριαζή, καλλιτέχνις που προβληματίζεται ιδιαίτερα για την ζωγραφική απόδοση της κίνησης, ήταν οπωσδήποτε ένας ευαισθητοποιημένος δέκτης αυτού του οπτικού ερεθίσματος.  Το συγκεκριμένο γεγονός, ωστόσο, επενδεδυμένο με ένα ειδικό βάρος (σημασιολογικό-συγκινησιακό), μεσ’ από το φίλτρο του χρόνου και τη φόρτιση της ιστορικής μνήμης, οδήγησε τη ζωγράφο στη δημιουργία εικόνων που υπερβαίνουν τη μαρτυρία του ντοκουμέντου, ενώ ταυτόχρονα παραπέμπουν στην υπόσταση και στη σημαντική της φωτογραφίας.

 Ο απροσδιόριστος, αφηρημένος χώρος, η διάχυτη γκριζάδα, κάποια βαρυθυμία που λανθάνει μεταγράφουν εικαστικά μιαν αμφίβολη, ρευστή, μεταβατική  κατάσταση που πάνω της πλανιέται μια αόρατη απειλή. Σιλουέτες στρατιωτών που χορεύουν κι ολόγυρα το πλήθος που παρακολουθεί. Απρόσωπες φιγούρες, χωρίς ταυτότητα, συνοπτικά, ελλειπτικά δοσμένες μεσ’ από την γρήγορη γραφή του σκίτσου, τις νευρώδεις, αποφασιστικές γραμμές.

Ορμητικές κάποτε οι γραμμές, με τον παλμό, τη φορά τους, τους πυρετώδεις γραφισμούς, στήνουν μια πιο ενεργητική φιγούρα, μια φιγούρα εν κινήσει, όπως η μαύρη φιγούρα του χορευτή στην εικ.1, που κερδίζει σε ένταση και αποτελεσματικότητα παρουσίας καθώς προβάλλεται πάνω στη λευκή, φωτεινή περιοχή του ακάλυπτου χαρτιού.  Η ζωηρή αυτή αντίστιξη του μαύρου και του λευκού, κέντρο βάρους της όλης σύνθεσης έχει άραγε και μια συμβολική σημασία;

Στην εικ. 3, όπου η ζωγράφος έχει απομονώσει από το πλήθος κάποιους στρατιώτες που χορεύουν, εξαίρεται περισσότερο η ανθρώπινη μορφή.  Αφαιρετικά, υπαινικτικά δοσμένες και εδώ οι μορφές, προβάλλουν ωστόσο μπροστά μας με μια ιδιόμορφη υπόσταση, ασκώντας πάνω μας μια έντονη υποβολή. Φιγούρες που βγήκαν θαρρείς από το αρνητικό ασπρόμαυρης φωτογραφίας, έχουν κάτι το εξωπραγματικό, το φασματικό. Είναι πλάσματα που ζουν στη σφαίρα του μύθου, εγκλωβισμένα, ακινητοποιημένα σ’ έναν άλλο χρόνο, σ’ ένα χρόνο όπου η κίνηση, το στιγμιότυπο έχουν χάσει κάθε εφήμερη, περιστασιακή απόχρωση και διάσταση."

Δρ Αφροδίτη Κούρια
Ιστορικός Τέχνης

Ο χορός στην Ελλάδα
Περιοδικό Εθνογραφικά 8
Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα
Ναύπλιο 1992